Wygrywamy z Kotwicą Kołobrzeg!

11 lutego 2020 r. Zespół Orzekający Izby ds. Rozwiązywania Sporów Sportowych PZPN rozpatrzył sprawę dotyczącą rozwiązania kontraktu o profesjonalne uprawianie piłki nożnej reprezentowanego przez nas zawodnika wobec Miejskiego Klubu Piłkarskiego „Kotwica” Kołobrzeg z winy klubu.

Klub Kotwica Kołobrzeg złożył wniosek o ustalenie bezskuteczności oświadczenia zawodnika o rozwiązaniu kontraktu z winy klubu. W odpowiedzi na wniosek klubu Kotwica Kołobrzeg zawodnik wniósł o jego oddalenie oraz o wymierzenie klubowi sankcji sportowej w postaci zakazu transferów do klubu na okres 12 miesięcy.

Orzeczenie

Izba ds. Rozwiązywania Sporów Sportowych PZPN postanowiła:

  1. oddalić wniosek klubu MKP „Kotwica” Kołobrzeg z dnia 24 września 2019 roku o ustalenie bezskuteczności oświadczenia zawodnika z dnia 20 września 2019 roku o rozwiązaniu kontraktu z dnia 1 lipca 2018 roku.
  2. oddalić wniosek zawodnika o nałożenie na klub MKP „Kotwica” Kołobrzeg sankcji sportowej w postaci zakazu transferu do klubu na czas 12 miesięcy.

Uzasadnienie

Sprawa została zainicjowana pismem z 2 października 2019 r., w którym klub powołał się na Uchwałę nr III/54 z 27 marca 2015 r. Zarządu PZPN. Zgodnie z przepisami minimalnych wymagań dla standardowych kontraktów zawodników piłki nożnej, klub wnosił o ustalenie bezskuteczności oświadczenia zawodnika o rozwiązaniu kontraktu z winy klubu. Nadto, klub wnosił o zastosowanie wobec zawodnika sankcji sportowej w postaci:

  1. dyskwalifikacji na okres 6 miesięcy oraz
  2. kary pieniężnej w wysokości 5.000,00 zł, a także
  3. ustalenia obowiązku wobec zawodnika zapłaty na rzecz klubu odszkodowania w wysokości 10.000,00 zł.

Izba podkreśliła, że:

Skład orzekający ustalił w toku postępowania, że zawodnik dołożył należytej staranności wymaganej w warunkach kontraktu i stawiał się na treningi i jak wynika  z materiału zebranego w sprawie to przedstawiciele klubu nie dopuszczali zawodnika do wykonywania przez niego jego obowiązków, nie wpuszczając go na teren klubu.

W świetle powyższego Skład orzekający stoi na stanowisku, że nie można uznać, że zawodnik w sposób zawiniony, czy też z przyczyn leżących po jego stronie, nie wykonywał swojego kontraktu. W tym kontekście argumentacja wnioskodawcy dotycząca sposobu płatności wynagrodzenia i wynikających z tego konsekwencji dla zawodnika, tym bardziej oparta wyłącznie na przepisach kodeksu cywilnego, i nie biorąca pod uwagę warunków i okoliczności ustanawiania regulacji Uchwały III/54, co winno przełożyć się na regulację i interpretację kontraktu, jest w ocenie Składu orzekającego niepoprawna, bowiem zawodnik dołożył należytej staranności by kontrakt wykonywać i w okolicznościach tej sprawy uznać należy, że go wykonywał.

W odniesieniu do tezy wnioskodawcy dotyczącej przedwczesności i bezskuteczności oświadczenia zawodnika o rozwiązaniu kontraktu z winy klubu z dnia 20.09.2019 r., Skład orzekający nie podziela w tym względzie stanowiska klubu, bowiem zgoda na rozumowanie przedstawione przez klub oznaczałaby w ocenie Składu orzekającego nieuzasadnione ograniczenie prawo podmiotowych zawodnika w zakresie jego uprawnienia do rozwiązania kontraktu.

Jest to tym bardziej znamienne w świetle ustaleń jakie poczynił Skład orzekający w toku postępowania i w oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy, że zawodnik wykonywał kontrakt.

Oświadczenie o rozwiązaniu kontraktu z winy klubu nie zostało uznane przez Izbę za bezskuteczne. Zdaniem Izby oświadczenie o rozwiązaniu kontraktu z winy klubu nie było bezpodstawne, w skutek czego regulacja art. 9 ust. 4 Uchwały III/54 nie znajduje zastosowania. W efekcie kontrakt zawodnika został rozwiązany z winy klubu.

Znaczenie Wyroku

Orzeczenie Izby ds. Rozwiązywania Sporów Sportowych PZPN stanowi istotny argument w zakresie ochrony praw zawodników i podkreśla znaczenie równości stron w relacjach kontraktowych. Orzeczenie potwierdza, że kluby nie mogą nadużywać swojej pozycji, utrudniając zawodnikom wykonywanie obowiązków kontraktowych. Decyzja ta wzmacnia pozycję zawodników, dając im skuteczne narzędzia do dochodzenia swoich praw w przypadku niewłaściwego traktowania przez pracodawcę. Sprawa podkreśla również, że formalne próby kwestionowania oświadczeń zawodników muszą być poparte solidnymi dowodami, a nie wyłącznie interpretacją przepisów na korzyść klubu.

Jeśli masz pytania dotyczące prawa sportowego zapraszam do kontaktu.

Grzegorz Mania

Adwokat. Absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Swoją pracę magisterską pisał pod okiem prekursora prawa sportowego w Polsce – Prof. zw. dr hab. dr h.c. Andrzeja J. Szwarca. Praca dotyczyła odpowiedzialności dyscyplinarnej w sporcie. Adwokat Grzegorz Mania ukończył aplikację adwokacką przy Okręgowej Radzie Adwokackiej w Poznaniu. Jest członkiem Wielkopolskiej Izby Adwokackiej. Adwokat Grzegorz Mania kontynuuje rodzinne tradycje wykonywania zawodu adwokata jako przedstawiciel trzeciego pokolenia. Od lat pięćdziesiątych ubiegłego stulecia do roku 1993 praktykę adwokacką prowadził jego dziadek – dr Zygmunt Teodor Mania, a od roku 1992 do chwili obecnej jego ojciec – Krzysztof Mania. Adwokat Grzegorz Mania w swojej praktyce skupia się na zagadnieniach prawa sportowego, ze szczególnym uwzględnieniem prawa piłki nożnej. Poza prawem sportowym, jego głównym obszarem praktyki jest prawo cywilne i gospodarcze. Współzałożyciel Kancelarii Mania Kowal Adwokaci: www.mk-adwokaci.pl

Możesz również polubić…